Dag 3

Na een behoorlijk onrustige nacht waarbij de kinderen op toer beurt wakker waren voelt het alsof we de hele nacht hebben doorgehaald. Zeker na dat wijntje van gisterenavond. Leon vertrekt om 9.00 naar zijn eerste afspraak. De kinderen slapen nog en ik besluit ook nog maar even te blijven liggen.
Voordat we allemaal wakker en aangekleed zijn we zo weer een tijd verder en zitten we om 11.00 aan het ontbijt. Een half uur eerder dan gisteren dus het gaat de goede kant op :-D
Na het eten lopen we richting het strand. Het is fris en er hangt een donkergrijs wolkendek boven de wolkenkrabbers is de stad met hier en daar een stukje blauwe lucht. Hopelijk houden we het droog! We lopen naar de St. Kilda pier waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Ook al is het druk in de stad; ik heb niet het gevoel dat we hier in een miljoenen stad rondlopen. Overal waar je kijkt zijn parken, heel veel "groen" ( de herfst heeft hier zijn intrede gedaan dus het is hier en daar meer geel, rood en bruin) en er heerst een bepaalde rust. De kinderen vermaken zich op de pier en rennen heen en weer. Ze zijn uitgelaten, net een stel jonge honden. Aan het einde van de pier is er een stuk waar je voornamelijk met zonsopgang en zonsondergang pinguïns kunt zien. Als de zon op komt gaan ze de zee in en bij zonsondergang komen ze weer aan land waar ze voor de nacht een slaapplaats tussen de grote rotsblokken zoeken. Ik heb geen idee of dat dit het hele jaar plaats vind of alleen in bepaalde jaargetijden. We vragen het aan een paar vissers, die volgens mij hier op deze plaats zijn vastgeroest en hier 365 dagen per jaar dag in dag uit bij weer en wind hun eigen stekkie bewaken. Ik maak uit hun verhaal op dat de pinguïns hier het hele jaar zijn alleen in de zomer zijn de aantallen wat groter. Als we goed tussen de rotsen kijken kunnen we met wat geluk een pinguïn spotten. Daar hebben de kinderen wel oren naar en zo gaan we op zoek naar de pinguïns. En warempel we ontdekken op een paar plaatsen tussen de rotsen een paar kleine dwergpinguïns. Ze hebben er niet veel zin in om zich helemaal te laten zien en blijven lekker uit de wind tussen de rotsen zitten.
Maar het lukt toch om ze op de foto te zetten.
We lopen terug over de pier naar het park waar de jongelui zich nog een hele tijd in de speeltuin vermaken. Via de winkelstraat lopen we terug waar we in een fruitie/smoothie bar onze nodige vitamine naar binnen werken.
In het appartement maken de jongste twee wat huiswerk en wachten we op Leon die aan het einde van de middag ook weer terug is.
Met z'n vijven nemen we de tram richting de stad. Lopen wat rond in het informatie bureau en doen zo wat ideetjes op om morgen te gaan doen. Vandaar uit lopen we naar the Atrium een overdekte kunst galerij waar op dit moment bijna 250000 met de handgemaakte "poppies" (klaprozen), het symbool voor Anzac day ( herdenking van alle Australische en Nieuw-Zeelandse gesneuvelde soldaten, alle soldaten die gediend hebben en nog in oorlog zijn), te zien zijn. Iedere klaproos staat voor één persoon. Meestal is deze, voor zover mogelijk, gemaakt door een familielid van deze soldaat. Erg indrukwekkend!
Daarna lopen we naar the Southbank promenade die aan de Yarra river ligt. Er zijn allerlei restaurantjes, barretjes, terrasjes en er treden straatartiesten op. We eten wat en lopen daarna naar de Eureka skydeck. De hoogste toren van, ik heb niet helemaal opgelet in de les, maar volgens mij Australië. Met de lift worden we in binnen 40 seconde naar de 88ste verdieping op een hoogte van 300 meter gebracht waar we een schitterend uitzicht hebben over Melbourne! Imke vindt het wel heel erg spannend, zeker als we op het platform buiten even een kijkje gaan nemen. Het waait flink en 300 meter naar beneden kijken geeft toch de nodige kriebels.
Om 21.30 nemen we de tram weer huiswaarts en rollen de kids moe maar voldaan hun bed weer in. Op naar een nieuwe dag met nieuwe avonturen.