Dag 21

Vanochtend even bij slapen. Want dat hebben de kinders wel nodig. Toch iedere avond laat en vaak de volgende morgen weer op tijd uit bed. Ook zij willen de vakantie optimaal benutten en genieten van alles wat ze zien, mee maken en ontdekken.
Na het ontbijt rijden we naar het Sydney Olympisch Park. Ligt niet ver van ons appartement af. Maar "ver" is hier een relatief begrip. De afstand is misschien maar 10 kilometer, we doen door al het verkeer hier in Sydney er toch meer dan een half uur over.
Op een gigantisch terrein liggen alle stadions en het Olympisch dorp die in 2000 dienst deden voor de Olympische spelen van dat jaar. Het terrein ligt er enigszins uitgestorven bij en we hebben daarom in eerste instantie het idee dat we niet goed zitten. Toch de auto geparkeerd en lopen richting het ANZ-Stadium, het voormalig Olympisch stadion. Het stadion, dat destijds het grootste Olympisch stadion ooit gebouwd was, is in 2001 verbouwd en verkleind van een capaciteit van 110000 naar 82500 zitplaatsen. Tegenwoordig doet het stadion dienst als thuisbasis voor het Sydney's rugbyteam.
Als we naar het stadion lopen komen we het monument, ik heb geen idee hoe je zoiets noemt, tegen waar destijds de schaal met het olympisch vuur brandde. In 2000 stond het in het station, nu is het verplaats, de schaal is verdwenen, maar stoomt er aan alle kanten water uit, als een soort enorme fontein. Het is nu iets te fris, maar in de zomer zullen er heel wat kinderen hier lekker onderdoor rennen. Voor die bikkels van ons is het nooit te koud voor een nat pak dus ook nu rennen ze door de waterstralen heen. Verder is er een mooi eerbetoon aan alle medaillewinnaars van zowel de Olympische als de Paralympische spelen. Op de vloer zijn er lijnen in de kleuren van goud, zilver en brons. In deze kleuren zijn de namen van de personen gegraveerd die een medaille hebben gewonnen. We gaan dus op zoek naar de Nederlanders en die hebben we al snel gevonden. Inge de Bruijn, Pieter van de Hoogenband, Leontien Zijlaard en de Nederlandse hockey mannen zijn een greep uit de grote selectie die we terug kunnen vinden tussen alle honderden namen.
Omdat we het ANZ-stadion niet in mogen omdat er vanavond een belangrijke wedstrijd is, lopen we naar het Olympisch zwemstadion. Daar mogen we wel even een blik werpen op het zwembad waar 15 jaar geleden 5 gouden medailles in de wacht werden gesleept door de Inge en Pieter. Gaaf om daar even een kijkje te hebben genomen.
We lopen weer terug richting de auto, drinken nog wat rijden daarna door om de kinderen bij tante Betty af te zetten. Vanavond past zij samen met Audrey, Robyn, Kimberly en "big" Simon op die drie koters van ons terwijl wij met z'n tweetjes de stad in kunnen om lekker te gaan uit eten nog voor onze trouwdag. Dat was er op de dag zelf bij ingeschoten omdat dit net voor de vakantie was. Ik heb een paar weken voor we weggingen al een plaatsje gereserveerd in een van de restaurants met het mooiste uitzicht van Sydney. Altitude is een restaurant dat gevestigd is in het Shangri-la hotel en op de 36-ste etage zit. Het uitzicht over de haven is fenomenaal! De brug en het opera huis in een oogopslag. Echt heel gaaf!
Het eten is uitstekend en na een gang of zeven en heel wat wijntjes verder laten we ons door de taxi naar het appartement rijden waar Audrey de kinderen naar bed heeft gebracht. Wat een luxe zo'n oppas :-D