Dag 12

Een wekker zetten op vakantie?!?! Ja vandaag wel en al om 5.45! Ik wil graag de zon op zien komen en wil graag om 6.30 deelnemen aan een pilates les op het strand. Twee vliegen in een klap dus.
Het is nog heerlijk koel buiten als ik met m'n handdoekje richting het strand loop. Om iets voor 6.30 ben ik er en ben zeker niet de enige. Zoals ik van de week al schreef zijn er iedere dag groepslessen van verschillende sporten waar je gewoon aan deel kunt nemen zonder lid te zijn of zonder dat je je daar voor in hoeft te schrijven. Ik denk dat we met een groep van zo'n 30 mannen en vrouwen zijn. Erg leuk, allerlei nationaliteiten.
De les wordt verzorgt door een klein energiek vrouwtje dat aankomt zetten met matjes, muziekbox en nog wat spullen. Iedereen zoekt een plaatsje en de les kan beginnen. Ze zet de muziekbox aan en er klinken gitaargeluiden uit met op de achtergrond het ruisen van de zee. Dat laatste snap ik niet zo goed want ik lig nog geen 20 meter van de zee af. Laten we het houden dat het een onderdeel is van de les namelijk het trainen van de blaas!
Een uur en wat kunst en vliegwerk later èn het zien opkomen van de zon boven de zee ben ik er helemaal klaar voor de rest van de dag. Ik denk dat ik morgen wel een en ander spiertje zal voelen maar het was heerlijk! En zeker voor herhaling vatbaar.
Leon heeft vanochtend een afspraak dus vermaken we ons in het appartement en bij het zwembad. Tegen de middag als Leon weer terug is rijden we naar het Tjapukai park ( spreekt uit: Djabugai). De Tjapukai is een aboriginal stam die in de omgeving van Cairns heeft geleefd en nog leeft. We krijgen op een ontzettende leuke informatieve manier uitleg hoe deze oorspronkelijke bewoners van dit land (over)leven, wat hun gebruiken zijn en hoe ze in deze door alle invloeden toch kunnen blijven voortbestaan.
En vooral dat laatste valt niet mee. Ook al is het veel beter dan het ooit is geweest, ze worden soms nog steeds onderdrukt en worden vaak niet als oorspronkelijke bewoners gezien.
Gelukkig kunnen ze aan de hand van een park als dit daadwerkelijk laten zien wie ze zijn en ik denk, hoop, dat ze daardoor veel mensen kunnen bereiken. En daardoor uiteindelijk geaccepteerd zullen worden om wie ze zijn!
De kinderen hebben in ieder geval de middag van hun leven. Ze krijgen les in boemerang en speerwerpen, didgeridoo spelen, sieraden maken, verschillende vlecht/weef technieken van natuurlijk materiaal maken en zelf een boemerang beschilderen.
We treffen het wel, doordat het laagseizoen is lopen we op een gegeven moment als enigste door het park. Daardoor konden we alles goed op ons gemak bekijken en hadden de Tjapukai alle tijd voor ons.
Rond een uur of 16.30 rijden we weer terug naar het appartement waar we ons even op gaan frissen. We zijn namelijk 'savonds, door iemand die Leon op Bali heeft ontmoet, uitgenodigd om naar de opening van de Oceania Athletics Games te komen kijken. Deze games zou je kunnen vergelijken met de Europeesche kampioenschappen Atletiek maar dan voor Oceanië. En wie denk dat alleen Australië en Nieuw Zeeland onder de noemer Oceanië vallen heeft het mis. Er doen maar liefst 22 landen aan mee! Had nog nooit van Guam, Nauru of Niue gehoord laat staan van Tuvalu, Vanuatu of Kiribati. Wel van de Cook Islands Fiji, Frans Polynesie en Nieuw Zeeland gelukkig. Dus mijn aardrijkskundige oriëntatie laat me niet helemaal in de steek Maar goed ze vallen allemaal onder het continent Oceanië! Weer wat geleed vandaag ;-)
Na het officiële gedeelte, alle speeches, handjes schudden en het ontvangen van alle deelnemende landen zijn vooral de kinderen er helemaal klaar mee. We besluiten het evenement te laten voor wat het is en om op de pier waar het evenement plaats vindt een hapje te eten.