Dag 13 - Reisverslag uit Cairns, Australië van Bianka Zijl - WaarBenJij.nu Dag 13 - Reisverslag uit Cairns, Australië van Bianka Zijl - WaarBenJij.nu

Dag 13

Door: Bianka

Blijf op de hoogte en volg Bianka

09 Mei 2015 | Australië, Cairns

Vanochtend bij het wakker worden schijnt de zon maar tegelijkertijd valt er een flinke bui naar beneden. Gelukkig is het buitje van korte duur. Het blijft de hele dag een beetje afwisselend met af en toe een buitje maar voor het grootste gedeelte een zonnetje.
Voor vandaag ook weer een hele leuke dag uitgestippeld.
We gaan met de Kuranda Scenic Railway omhoog naar het plaatsje Kuranda en terug gaan we met de Skyrail over en door het regenwoud weer terug.
Om 8.15 rijden we naar de parkeerplaats van de Skyrail waar we opgehaald worden en bij het Freshwater station afgezet.( dit station dankt hier zijn naam aan omdat dit het eerste punt was tijdens de aanleg van de spoorlijn waar het constructie team fris water kon halen). We zijn om 9.15 bij het station waar we nog ruim een half uur de tijd hebben om wat te drinken, wat rond te kijken en de over de historie van de de trein te lezen. Het is een indrukwekkende historie over de bouw hiervan. De bouw begon in mei van het jaar 1886 en eindigde vijf jaar later. 1500 mannen werkte 6 dagen per week aan de bouw van de spoorlijn. Het traject tussen Cairns en Kuranda is 37 km en 327 m boven zee niveau. Er zijn 15 met de hand gegraven tunnels en 55 bruggen. De bouwers werkte onder erbarmelijk en gevaarlijke omstandigheden. Vooral de bouw van de tunnels die verschillende keren tijdens het graven instortte en waarbij tientallen mensen bij om het leven kwamen.
Tijdens onze rit naar boven, in een van 14 wagons die getrokken worden door twee locomotieven met meer dan 1000 pk per locomotief, die 1,5 uur duurt hebben we schitterende vergezichten. Door de bewolking kunnen we helaas het Reef niet zien. Als we in Barron Gorge komen hebben we uitzicht op de Barron falls die vanaf 265 m hoogte naar beneden donderen. Het is nu al indrukwekkend laat staan in het regenseizoen wanneer de water hoeveelheid gigantisch toeneemt.
Zo'n 10 minuten voor aankomst in Kuranda stopt de trein in het Barron Falls Station. Daar is een groot platform dat uitzicht biedt over de vallei, de waterval en de dam.
Eenmaal in Kuranda aangekomen worden we erop geattendeerd om zeker even een kijkje te nemen in het station. Dit honderd jaar oude station is heritage listed. De bijnaam van dit station is the Honeymoon Station. En inderdaad als je die 100 toeristen wegdenkt is het een romantisch plaatje. Een klein wit geschilderd stationnetje omgeven door de meest tropische planten en eeuwen ouden woudreuzen. Het valt haast in het niet. Lang om naar dit tafereeltje te kijken hebben we niet, een verfrissend regenbuitje valt op ons en zoeken onderdak in een van de vele winkeltjes. Ze zeggen altijd dat vrouwen ieder winkeltje van binnen en van buiten gezien moet hebben; nou die twee zonen van ons kunnen er ook wat van. Ze hebben alle drie aan het begin van de vakantie een bedrag gekregen waar ze de hele vakantie mee moeten doen en waar ze spulletjes van kunnen kopen die zij graag willen hebben ( lees; prullaria, de meest kitch-achtige artikelen en knuffels die ze inderdaad nog niet genoeg hebben)
Er wordt uitvoerig overleg gepleegd, er wordt onderhandelt er wordt afgewogen. Kortom als we iedere souvenirshop op deze manier bezoeken zijn we zeker een half jaar verder. Dus hup tot op de terugweg aan het einde van de middag souvenirwinkel verbod!
We gaan in Kuranda de Australian Butterfly Sanctury bezoeken. Een vlindertuin waar zo'n 2000 Australische vlinders rondfladderen. Van hele kleintje tot reusachtige exemplaren en van vlinders met een schutkleur tot vlinders met de meest mooie kleurenpracht. Precies13 jaar geleden hebben Leon en ik hier ook een bezoek aan gebracht. Geweldig leuk om nu hier met de kinderen te zijn! En het is nog steeds even mooi. De kinderen doen hun uiterste best om zo opvallend mogelijk voor de vlonders te zijn in de hoop dat ze op hun gaan zitten. Imke is de gelukkige dat een Ulysses vlinder op haar gaat zitten. Deze vlinder is met zijn elektrische blauwe kleur ( wist niet dat dit een kleur was) de meest opvallende verschijning. Alleen erg moeilijk te fotograferen want zodra hij ergens op gaat zitten sluit hij zijn vleugels en ziet hij er uit als een doodgewone vlinder met zwarte vleugels. Niek heeft minder geluk en doet allerlei pogingen om maar vlinders te lokken, maar naar mijn idee werkt het alleen maar averechts. Kris is de meest gelukkige. Op een gegeven moment zitten er zelfs vijf vlinders op hem. Drie exemplaren waarvan er twee het zo naar hun zin hebben op Kris zijn arm dat ze zich maar aan het voortplanten zijn gegaan ( tot grote hilariteit van Kris natuurlijk) blijven hardnekkig zitten. Als we ons naar de uitgang begeven zetten we de vlonders zo goed als dat gaat voorzichtig tussen de planten. Kunnen ze in alle rust verder waar ze mee bezig waren!
We nemen ook nog even een kijkje in het vlinder voedsel station, het kweek laboratorium en uiteindelijk belanden we bij de uitgang, hoe kan het ook anders, in de souvenir shop.
We lopen terug langs alle winkeltjes, de kinderen scoren de nodige prullaria en lopen verder richting de Skyrail die ons over en door het tropisch regenwoud ons terug zal brengen naar beneden.
De 7 km lange gondelbaan voert ons het eerste gedeelte over de hoge boomtoppen naar het eerste tussenstation. Hier mogen we uit de gondel en via een kleine wandeling komen we op verschillende uitkijk punten met prachtige vergezichten. Nu zien we de Barron Gorge and falls vanuit een andere hoek dan toen we vanochtend in de trein zaten. Nu de zon er op schijnt ziet het er sprookjesachtig uit. Zeker nu het is opgehouden met regenen en de warme zon op de vochtige bomen schijnt. De mist die veroorzaakt wordt door de verdamping maakt het erg mysterieus.
We vervolgen onze weg in de gondel naar het tweede tussenstation dat tevens het hoogste punt van de omgeving is. We stappen uit op zo'n 360 m hoogte. Ook hier is er een korte trail die ons door het regenwoud voert langs bomen die wel een paar honderd jaar zijn. Sommige bomen zijn wel 70 tot 80 meter hoog. En hebben een gigantische omvang. Als je dan omhoog kijkt voel je je best wel klein.
We stappen weer in de gondel die uiteindelijk na een route van 1,5 uur ons weer veilig naar beneden brengt. Een heerlijke dag vandaag weer gehad!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Bianka

Actief sinds 06 April 2015
Verslag gelezen: 115
Totaal aantal bezoekers 6747

Voorgaande reizen:

25 April 2015 - 23 Mei 2015

Down Under

Landen bezocht: